-Στο γονεϊκό κίνημα τι συσχετισμοί και ποιοι στόχοι πάλης
υπάρχουν;
“Εμείς στο δήμο μας, Νεάπολης- Συκεών (σ.σ.: περιλαμβάνει τα
Πεύκα και τον Αγ. Παύλο) δεν έχουμε Ένωση Γονέων εδώ και 4 χρόνια. Είναι
αδρανοποιημένη εδώ και χρόνια λοιπόν, με ευθύνη συγκεκριμένης παράταξης, αφού
απαρτιζόταν από στελέχη της διοίκησης του Δήμου.
Θα πει κανείς “και είναι κακό
να είναι κάποιος δημοτικός σύμβουλος, στέλεχος μιας διοίκησης ενός Δήμου και
ταυτόχρονα να συνδικαλίζεται σε συλλογικά όργανα των γονιών;”.
Η απάντηση εδώ
είναι πως εξαρτάται για ποιες διοικήσεις Δήμων μιλάμε.
Όταν ας πούμε είσαι
στέλεχος Δήμου που στα Δημοτικά Συμβούλια ψηφίζεις και με τα δύο χέρια
περικοπές στα σχολικά κονδύλια, καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων,
στοίβαγμα μαθητών σε αίθουσες κλουβιά ή νηπιαγωγεία ακατάλληλα, όταν δέχεσαι να
υπάρχουν 70 νήπια το ένα πάνω στο άλλο σε νηπιαγωγείο ολοήμερο χωρίς αίθουσες
ολοήμερου, χωρίς καν να φτάνουν τα ερμάρια για όλα τα νήπια και χωρίς
καθαρίστρια (!) και ταυτόχρονα είσαι στην ένωση γονέων του Δήμου… όλοι
καταλαβαίνουμε τι σόι Ένωση Γονέων είναι αυτή.
Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να πάει
κόντρα στην ασκούμενη πολιτική;
Όχι, και μάλιστα φέρει ευθύνες.
Τα τελευταία χρόνια στο Δήμο μας δε γίνεται συνέλευση για
εκλογή οργάνου και αντιπροσώπων Ένωσης Γονέων, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να
αντιμετωπίσουμε συλλογικά τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε, καθώς είμαστε
ακέφαλοι.
Δεν έχω όμως και καμία αυταπάτη ότι μια Ένωση Γονέων, όπως ήταν αυτή
πριν 4-5 χρόνια, μια Ένωση-φάντασμα που την απάρτιζαν στελέχη του Δήμου, θα
μπορούσε να συμβάλει στο να λύσουμε προβλήματα. Έχω την εντύπωση ότι ήταν Ένωση
Γονέων για να κουκουλώνει προβλήματα, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου και να
μη χαλάει η εικόνα που έχει στηθεί από δημοσιογραφικούς κύκλους για το Δήμο μας
πως όλα λειτουργούν περίφημα. Μια τέτοια Ένωση πραγματικά να μας λείπει!
Οι
Σύλλογοι Γονέων κι οι γονείς-μέλη μας δεν πρέπει να μπούμε στη λογική «του
πλήρωνε για να ‘χεις» ή της αναζήτησης χορηγών. Αν το επιτρέψουμε αυτό, με
μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε σε σχολεία που θα είναι ακριβά για τους γονείς,
φθηνά για τους Δήμους και κερδοφόρα για τις επιχειρήσεις. Αυτός πρέπει να είναι
ο στόχος μας. Δεν έχουμε κανένα συμφέρον από αδρανοποιημένο γονεϊκό κίνημα ή
κίνημα σε κατεύθυνση οι γονείς να πληρώνουν, να βρίσκουν χορηγούς κλπ. ή γονείς
απογοητευμένους που θα πιστεύουν πως τίποτα δε γίνεται.
– Αναφέρεσαι σε στελέχη διοικήσεων Δήμων, άρα μιλάμε για
πολιτική και κόμματα. Χωράνε τα κόμματα στους συλλόγους γονέων;
Η συμμετοχή ενός γονιού σε ένα σύλλογο γονέων είναι από μόνη
της πολιτική πράξη.
Η συμμετοχή σε συλλόγους, σωματεία είναι πράξεις πολιτικές.
Τι είναι; Οικολογικές;
Τα προβλήματα που έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει ένας
γονιός είναι προβλήματα πολιτικά.
Το γεγονός ότι δεν έχουμε καθαρίστριες π.χ.
είναι πολιτική. Ήταν πολύ συγκεκριμένη η πολιτική όλων των κυβερνήσεων να μην
αναπληρώνουν τους εργαζόμενους που συνταξιοδοτούνται από το δημόσιο και δη τους
Δήμους. Είναι πολύ συγκεκριμένη η πολιτική πολύ συγκεκριμένων κομμάτων που
επιδίωξαν και επιδιώκουν την αποψίλωση των Δήμων από μόνιμο προσωπικό και το
βλέπουμε μπροστά μας σήμερα στις ελλείψεις σε καθαρίστριες στα σχολεία, το
είδαμε με τα χιόνια που δεν υπήρχε προσωπικό να αναλάβει τον εκχιονισμό.
Και
όσο περνάνε τα χρόνια θα δούμε μπροστά μας αδιανόητα πράγματα. Κι όλα αυτά
βέβαια για να παραδώσουν τις υποδομές των Δήμων σε ιδιώτες.
Είναι πολιτική ο
τρόπος που χτίζονται, αν χτίζονται, σχολεία, που είναι μινιατούρες, όπως λέω
εγώ (αρκεί να δείτε τις σχολικές αίθουσες και την αίθουσα εκδηλώσεων του
σχολείου του Δημοτικού που φοιτά το ένα μου παιδί για να καταλάβετε), και δεν
καλύπτουν τις ανάγκες των μαθητών. Αυλές μικρές, σχολεία χωρίς αντισεισμικές
προδιαγραφές.
Όλα αυτά κι άλλα πολλά είναι πολιτική που εφαρμόζεται από
κόμματα. Και τα κόμματα έχουν εκπροσώπους.
Και υπάρχουν φυσικά στελέχη Δήμων
και κυβερνήσεων παλιών και νέων που θέλουν να χειραγωγήσουν τους συλλόγους
γονέων, να εκμαυλίζουν τις συνειδήσεις των γονιών και να τους κατευθύνουν στα…
ακίνδυνα παρτάκια και τα μπαζάρ. Δε λέω ότι είναι κακά τα πάρτι. Αλλά οι
σύλλογοι γονέων δε δημιουργήθηκαν για αυτό το σκοπό.
Συνήθως αυτοί όλοι
συμμετέχουν κρύβοντας τις κομματικές τους ταυτότητες και είναι οι πρώτοι που
φωνάζουν “έξω τα κόμματα από τους συλλόγους γονέων”, για να ασχοληθούν
απερίσπαστοι μόνο με παρτι.
Αυτούς οι γονείς πρέπει πραγματικά να τους
απομονώσουν και να μην τους εμπιστεύονται. Γιατί άλλα λένε μπροστά τους κι άλλα
κάνουν από πίσω τους. Γιατί δεν έχουν κανένα συμφέρον να εμπιστευτούν τις τύχες
των παιδιών τους σε ανθρώπους που τους κοροϊδεύουν, που δεν είναι ειλικρινείς.
Οι γονείς πρέπει να δείξουν εμπιστοσύνη στους συναδέλφους τους που λένε αυτό
που έχουν να πούνε, που δε λένε άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ, που είναι δίπλα
τους σε όλα τα μικρά και μεγάλα του σχολείου, και στα γλέντια και στην πάλη για
δημόσια και δωρεάν παιδεία, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης.
Και εδώ που τα
λέμε, είναι δυνατόν κάποιος να αφήσει την πολιτική ή κομματική του τοποθέτηση
έξω από το σχολείο; Έξω από τη δουλειά; Έξω από την καφετέρια; Ο τρόπος που
όλοι σκεφτόμαστε και δρούμε ως άνθρωποι πηγάζει από μια συγκεκριμένη
κοσμοαντίληψη που έχουμε. Δεν μπορείς να λες “τώρα είμαι στο σύλλογο γονέων και
την αντίληψη που έχω για το τι σχολείο θέλω για το παιδί μου θα την αφήσω έξω”.
Αυτή η αντίληψη είναι που θα καθορίσει τη στάση σου μέσα στο σύλλογο και θα σε
φέρει ή δε θα σε φέρει σε ρήξη με τους κρατούντες. “
( Η Κατερίνα Καστρίδου είναι πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων
του 6ου Δημοτικού σχολείου στις Συκιές Θεσσαλονίκης.)
Ολόκληρη η συνέντευξη στην katiousa.gr
