Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015

ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΤΗΣ 6ης ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΑΘΗΝΩΝ




Εμπνεόμαστε – διδασκόμαστε

Ο ξεσηκωμός στο Πολυτεχνείο, το Νοέμβρη του 1973 αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός  της πάλης του ελληνικού λαού, σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της νεότερης ιστορίας μας, ορόσημο και φωτεινός φάρος για μας σήμερα.

Η χώρα βασανιζότανε από μεγάλα κοινωνικά προβλήματα όπως η φτώχεια, η ανεργία, η καταπίεση, οι διώξεις κ.α. Η μεγάλη αγανάκτηση του λαού αλλά και η διεθνής κατάσταση που παρουσιάζει συνολική όξυνση (Μέση Ανατολή, πόλεμος Ινδοκίνας, Κυπριακό) έπρεπε «ν’ αντιμετωπιστεί». Η χούντα ήταν η «λύση» για να εξυπηρετηθεί η ανάγκη του συστήματος να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που είχαν τον πλούτο.
Το πραξικόπημα της 21ης Απρίλη διευθύνθηκε από μια ηγετική ομάδα 15 στρατιωτικών - κατά βάση συνταγματαρχών και αντισυνταγματαρχών που κατέλαβαν την κυβέρνηση με τη βία, με τα όπλα. Δεν ήταν τυχαίο ήταν πως όλοι τους ανήκαν ή είχαν στενές σχέσεις με την Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών, την περιβόητη ΚΥΠ, η οποία επίσης ήταν συνδεδεμένη με τη CIA. Δεν ήταν τυχαίο ότι τους χουντικούς στήριξαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αυτοί που και σήμερα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους  για ένα κομμάτι ψωμί. Ήθελαν να επιβάλουν "σιγή νεκροταφείου", ώστε να πάψει να αγωνίζεται ο λαός ενάντια στην εκμετάλλευση. Τους στήριξαν επίσης οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Γι' αυτό οι φοιτητές στην είσοδο του Πολυτεχνείου έγραψαν με μεγάλα γράμματα "ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ - ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ".
Φυλάκισαν, εξόρισαν χιλιάδες αγωνιστές, απαγόρευσαν με νόμο τα Συνδικάτα των εργαζομένων και τις απεργίες, κυνήγησαν και βασάνισαν όσους πάλευαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας, των μαθητών. Ήταν χιλιάδες εκείνοι που έδωσαν την ζωή τους για μια καλύτερη ζωή. Επέβαλαν καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων.
Ο ελληνικός λαός που υπέφερε άλλο δρόμο δεν είχε παρά να αντισταθεί.     Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι απαίτησαν, όπως θυμόμαστε, « Ψωμί- Παιδεία- Ελευθερία». Ξεπερνώντας τον φόβο, διεκδίκησαν μεροκάματα, ασφαλιστικά ταμεία, ωράριο, υγεία και παιδεία για όλους, ελευθερία.
Ο ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου ήταν η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα και προετοιμάστηκε σε ότι αφορά τα αιτήματα, τους στόχους πάλης, σε όλους τους προηγούμενους αγώνες του λαού. Ακόμα και οι μαθητές εκείνες τις μέρες πήραν μαζικά μέρος στις κινητοποιήσεις, οργάνωσαν κι αυτοί τον αγώνα τους, είχαν αιτήματα και διεκδίκησαν τα δικαιώματα τους!
Σαράντα δύο  ολόκληρα χρόνια  μετά το Πολυτεχνείο, το μήνυμά του  είναι όσο ποτέ άλλοτε αδικαίωτο και όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο γιατί  μας δείχνει τη διέξοδο από τα προβλήματα που βιώνουμε σήμερα. Σήμερα οι επιπτώσεις της καπιταλιστικής κρίσης στην εργατική τάξη, τη νεολαία και τα λαϊκά στρώματα της χώρας μας, σε καθημερινή βάση, είναι εμφανείς και  δυσβάστακτες. Η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Υγεία, στην Πρόνοια και στην Παιδεία συνεχίζεται και είναι φανερό ότι θα ενταθεί. Ειδικότερα στο σχολείο ξεδιπλώνεται μια βαθιά ταξική και αντιδραστική επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων των παιδιών της λαϊκής τάξης και της εργατικής οικογένειας.
Το Πολυτεχνείο αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης και διδαγμάτων για την αξία της οργανωμένης πάλης του λαού και της νεολαίας και σύμβολο ελπίδας. Εμπνέει και καλεί στο δρόμο του αγώνα όσους θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα. Φοβίζει όλους αυτούς που υπηρετούν το άδικο σύστημα της εκμετάλλευσης, την εξάρτηση, τη συντήρηση. Η ιστορία έχει δείξει  πως ο ρόλος του φασισμού  είναι να χτυπήσει το εργατικό-λαϊκό κίνημα, να υποτάξει και να τρομοκρατήσει όποιον σηκώνει το κεφάλι και παλεύει για μια καλύτερη ζωή με δικαιώματα. Σήμερα τον ρόλο αυτό παίζει Χρυσή Αυγή.
 Το Πολυτεχνείο μας καλεί να πούμε ΟΧΙ στα πρότυπα του ατομικισμού και της ιδιοτέλειας, του συμβιβασμού, της αδιαφορίας, της συναίνεσης και τις υποταγής που θέλουν να μας επιβάλουν . Μας θέλει ανυπότακτους, στο δρόμο των αγώνων, για όλα όσα μας ανήκουν, ενάντια σ’ όλους αυτούς που μας τα στερούν.

«Γελιέται οικτρά όποιος νομίζει ότι μπορεί να παίζει με τη φωτιά. Και είναι ηφαίστειο που βράζει το πάθος του λαού για λευτεριά, δημοκρατία, ανεξαρτησία και κοινωνική πρόοδο.»

Καλούμε γονείς και παιδιά, την ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΝΟΕΜΒΡΗ 2015 και ώρα 3 μμ στην κατάθεση στεφάνου  της Ένωσης  γονέων 6ης Δημοτικής κοινότητας Αθηνών.
Καλούμε όλους σε συμμετοχή στην πορεία για την Επέτειο του Πολυτεχνείου.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

42 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η ΜΝΗΜΗ ΜΕΝΕΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΟΤΑΝ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ !
                   

Αγαπητέ Μαθητή, Μαθήτρια

Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την επέτειο του Πολυτεχνείου.
Θα γιορτάσουμε τη μέρα που οι φοιτητές, ο λαός ξεσηκώθηκαν ενάντια στη Χούντα των συνταγματαρχών.

Τι ήταν όμως η Χούντα;
Την 21η Απριλίου του 1967 αξιωματικοί του Στρατού κατέλαβαν την κυβέρνηση με τη βία, με τα όπλα. Φυλάκισαν, εξόρισαν χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Απαγόρευσαν με νόμο τα Συνδικάτα των Εργαζομένων και τις Απεργίες, κυνήγησαν και βασάνισαν όσους πάλευαν για τα δικαιώματα των εργαζομένων, της νεολαίας, των μαθητών. Επέβαλαν καθεστώς τρομοκρατίας και διώξεων.

Ποιος στήριξε το πραξικόπημα της Χούντας;
Το πραξικόπημα δεν ήταν έργο κάποιων "τρελών". Οι Χουντικοί είχαν "πλάτες", δεν ήρθαν από μόνοι τους.

Τούς στήριξαν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, αυτοί που και σήμερα ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους, τους γονείς σου για ένα κομμάτι ψωμί. Ήθελαν να επιβάλλουν "σιγή νεκροταφείου", ώστε να πάψει να αγωνίζεται ο λαός ενάντια στην εκμετάλλευση.
 
Τούς στήριξαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Γι' αυτό οι φοιτητές στην είσοδο του Πολυτεχνείου έγραψαν με μεγάλα γράμματα "ΕΞΩ ΟΙ ΗΠΑ - ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ". Τα συνθήματα είναι και σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ. Δες μόνο τι συμβαίνει σήμερα με τους πρόσφυγες. Οι ίδιοι που στήριξαν τότε τη Χούντα, σήμερα βομβαρδίζουν τη Συρία, τη Λιβύη, σκορπάνε το θάνατο και τη δυστυχία για τα κέρδη, ξεσπιτώνουν και πνίγουν στο Αιγαίο μικρά παιδιά.
 
Κι όμως και σήμερα υπάρχουν κάποιοι που στηρίζουν τη Χούντα. Είναι οι χρυσαυγίτες, οι φασίστες. Λένε χωρίς ντροπή ψέματα, όπως: "δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο" ή ότι "Με τη Χούντα ο λαός πέρναγε καλά". Η αλήθεια είναι άλλη: Έξω από το Πολυτεχνείο, οι Χουντικοί δεν δίστασαν να δολοφονήσουν ακόμα και μαθητές!

Νεκροί μαθητές στο Πολυτεχνείο:

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Πώς έπεσε η Χούντα;
Την έριξε ο λαός με τους αγώνες του, με τη νεολαία στην πρώτη γραμμή. Φάνταζε ανίκητη, αλλά τελικά αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως ανίκητος είναι ένας λαός που παλεύει για το δίκιο του.

Αυτό πρέπει να κάνουμε και σήμερα. Δεν έχουμε άλλο δρόμο. Μπορεί να μην υπάρχει σήμερα η Χούντα, με τη μορφή που υπήρχε τότε, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα πιο έντονα, η αδικία, η εκμετάλλευση, η φτώχεια.
Και πάνω απ' όλα εξακολουθούν να υπάρχουν αυτοί που επέβαλλαν τότε τη Χούντα στο σβέρκο του Λαού μας, που έβγαλαν κέρδη και που συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται και σήμερα το λαό: οι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές.
Ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος π.χ. σε ομιλία τους προς τους εφοπλιστές (19 Μάρτη 1968) είπε: «Ελθέτε προς ημάς και πέστε μας τι θέλετε. Εκ προοιμίου σας βεβαιώ, ότι η κυβέρνησις θα σας το δώση». «Θα σας παράσχω το παν»!
Αποδεικνύεται ότι τελικά η Χούντα ήταν ανάγκη του συστήματος για να προστατέψει τα συμφέροντα αυτών που είχαν τον πλούτο. Όσο υπάρχει το Σύστημα αυτό, θα γεννά και νέες Χούντες, πολέμους, εκμετάλλευση, αδικία.


ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ
Ως τότε δε γνωρίζαμε ο ένας τον άλλον
και μέσ’ στο σπίτι μας ακόμη.
Ως εκείνη τη μέρα του Νοέβρη,
δεν ξέραμε ποιος κάθεται στο διπλανό
διαμέρισμα.
Και ξαφνικά,
συναντηθήκαμε στο ασανσέρ με το συνταξιούχο
του τρίτου,
συναντηθήκαμε στην είσοδο με τη νοικοκυρά
του πρώτου,
συναντηθήκαμε στην πόρτα με έναν εργάτη,
με έναν πρώην υπουργό,
συναντηθήκαμε στο δρόμο με τους απέναντι
και κατεβήκαμε την Πατησίων.
Και ξαφνικά χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον,
κι απλώσαμε τις αντένες μας στα ίδια κύματα:
1050 χιλιόκυκλοι.
«Ρεπορτάζ για έναν ζεστό Νοέμβρη»
(Δημήτρης Ραβανής-Ρέντης)
 
Αγαπητέ Μαθητή, Μαθήτρια
  • Ζήτησε από τους γονείς, από τους καθηγητές σου να επισκεφθείτε το χώρο του Πολυτεχνείου, να συζητήσετε στην τάξη για την επέτειο του Πολυτεχνείου.
  • Οργανώστε επισκέψεις στο Πολυτεχνείο, απαιτείστε το από τους εκπαιδευτικούς σας. Εμείς οι εκπαιδευτικοί του ΠΑΜΕ θα το κάνουμε!
  • Πάρτε τον λόγο στις γιορτές του Πολυτεχνείου, κάντε τις ζωντανές, επίκαιρες. Δείξτε ταινίες, διαβάστε ποιήματα, τραγουδήστε τραγούδια που δείχνουν το δρόμο.
  • Συνεχίστε τον αγώνα. Μέσα απ’ τα 15μελή και τα 5μελή. Για καλύτερη ζωή. Για καλύτερο σχολείο. Για ένα μέλλον όπως το ονειρεύεστε κι όπως το δικαιούστε.